ಶ್ರೀರಾಮ ಸುರೇಶ ಹೆಗಡೆ.
ಲೇಖಕರ ಅನಿಸಿಕೆ:"ಅಮ್ಮನ ನೆರಳು ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ದಾರಿ" ಎಂಬ ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಬರೆಯುವಾಗ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಹಲವಾರು ಭಾವನೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿ ಹೋಯಿತು. ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಎಂತಹ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಮತ್ತು ಅನನ್ಯವಾದದ್ದು ಎಂಬುದನ್ನು ಪದಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಣಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ವೈಭವಿ ಎಂಬ ತಾಯಿಯ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದಾಗ, ಆಕೆಯ ತ್ಯಾಗ, ಸಹನೆ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲಿನ ಅಪಾರ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿತು.
ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಅವರ ಬಾಲ್ಯದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಯೌವನದವರೆಗೆ, ಅವರು ಎದುರಿಸಿದ ಸವಾಲುಗಳು ಮತ್ತು ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರ ತಾಯಿ ನೀಡಿದ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಹದಿಹರೆಯದ ಗೊಂದಲಗಳಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ, ಯೌವನದ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಅಮ್ಮನ ಬೆಂಬಲ ಮತ್ತು ಕಷ್ಟಗಳ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಧೈರ್ಯ - ಈ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಶಗಳು ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಹುಮುಖತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ.
ಈ ಕಥೆಯ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವೆಂದರೆ ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಸಾರುವುದು. ಮಕ್ಕಳು ಎಷ್ಟೇ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದರೂ, ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಆಶೀರ್ವಾದ ಅವರ ಬದುಕಿಗೆ ದಾರಿದೀಪವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ವೈಭವಿ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆರಳು ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್‌ಗೆ ಕೇವಲ ಆಶ್ರಯ ನೀಡಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅವರ ಬದುಕಿನ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರಿಸಿತು.
ಕಥೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ತಮ್ಮ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಮರೆಯದೆ ಆಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಬಾಳುವುದನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಮೂಲಕ, ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಂಧ ಎಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾದದ್ದು ಎಂಬುದನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದಿಗೂ ಮಾಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅದು ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಶಾಶ್ವತ ಆಧಾರವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ.
ಈ ಕಥೆಯು ಓದುಗರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ತಾಯಿಯ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಸಮಾನವಾದುದು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೊಂದಿಲ್ಲ.
ವೈಭವಿ ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯೊಂದೇ ಆಧಾರವಾಗಿದ್ದ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಅವರ ಕಥೆ
ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲಲ್ಲೇ ಅರಳಿದ ಬಾಲ್ಯ
ವೈಭವಿ ಅವರ ಬದುಕು ಇಬ್ಬರು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಾದ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಅವರ ಸುತ್ತಲೇ ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಗಂಡ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ ಮಕ್ಕಳಿಬ್ಬರು ಚಿಕ್ಕವರು. ವೈಭವಿ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಅವರಿಗೆ ತಂದೆಯ ನೆರಳಾಯಿತು, ತಾಯಿಯ ಮಡಿಲಾಯಿತು. ಸೌರವ್ ತುಂಟ, ವರುಣ್ ಶಾಂತ ಸ್ವಭಾವದವನು. ಆದರೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿ ಸಮನಾಗಿ ಹಂಚಿಹೋಗಿತ್ತು.
ಶಾಲೆಯ ಮೊದಲ ದಿನ ಇಬ್ಬರ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕಳುಹಿಸಿದ ವೈಭವಿ, ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ನೋವುಗಳಿಗೂ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸೌರವ್ ಆಟದ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗ, ವೈಭವಿ ತಕ್ಷಣ ಓಡಿ ಬಂದು ಅವನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಗಾಯಕ್ಕೆ ಔಷಧ ಹಾಕಿದಳು. ವರುಣ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಇತರ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯಲು ಹಿಂಜರಿದಾಗ, ವೈಭವಿ ಅವನಿಗೆ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ತುಂಬಿದಳು. ಆಕೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆರಳು ಅವರ ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಿಟ್ಟಿತ್ತು.
ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನಗಳಲ್ಲಿ ವೈಭವಿ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಮಕ್ಕಳ ಮುಖದಲ್ಲಿನ ಸಂತೋಷ ಆಕೆಗೆ ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ಹಬ್ಬವಾಗಿತ್ತು. ದೀಪಾವಳಿಯಂದು ಮನೆಯನ್ನು ದೀಪಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸುವುದು, ರುಚಿಯಾದ ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದು - ಎಲ್ಲವೂ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ. ಯುಗಾದಿಯಂದು ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಟ್ಟು ಅವರ ನಗುವಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಕೆಯ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್‌ಗೆ ಬದುಕಿನ ಮೊದಲ ದಾರಿಯಾಗಿತ್ತು.
ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ವೈಭವಿ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಂಧ ಮತ್ತಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಯಿತು. ಸೌರವ್ ತನ್ನ ತುಂಟಾಟಿಕೆಗಳಿಂದ ವೈಭವಿ ಅವರನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬೇಸರಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಆಕೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ವರುಣ್ ತನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ, ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳ ಮೂಲಕ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ.
ಒಂದು ಸಂಜೆ, ಸೌರವ್ ಆಟವಾಡುತ್ತಾ ಮನೆಗೆ ತಡವಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ. ವೈಭವಿ ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಕಾದು ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಕೋಪದಿಂದ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದರೂ, ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಳವಳ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. "ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತು? ಎಷ್ಟು ಚಿಂತೆ ಮಾಡಿದೆ ಗೊತ್ತಾ?" ಎಂದು ಮೃದುವಾಗಿ ಕೇಳಿದಳು. ಸೌರವ್ ತನ್ನ ತಪ್ಪನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಿದ. ಆ ರಾತ್ರಿ ವೈಭವಿ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಊಟ ಬಡಿಸುವಾಗ ತನ್ನ ಕೈಯಿಂದಲೇ ತುತ್ತು ತಿನ್ನಿಸಿದಳು. ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಸ್ಪರ್ಶ ಅವರಿಗೆ ಅಮ್ಮನ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೆನಪಿಸಿತು.
ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ವೈಭವಿ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಸಂಬಳದಲ್ಲಿಯೇ ಹಣ ಕೂಡಿಸಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹತ್ತಿರದ ಊರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೊಬಗು, ಹೊಸ ಜನರ ಪರಿಚಯ - ಇವೆಲ್ಲವೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೊಸ ಅನುಭವ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಆ ದಿನದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುವುದು ಅವರಿಗೆ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು. ವೈಭವಿ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬದುಕಿನ ಸಿಹಿ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ನೀಡುವ ದಾರಿಯಾಗಿತ್ತು.
ಕಾಲ ಸರಿದಂತೆ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾ ಬೆಳೆದರು. ವೈಭವಿ ಅವರ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಮನ ನೀಡಿದ್ದಳು. ತಾನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ದುಡಿದು ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಡಿಸಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಆಕೆಗೆ ಇತ್ತು. ಶಾಲೆಯ ಶುಲ್ಕ ಕಟ್ಟಲು ಹಣವಿಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ, ಅವಳು ಬೇರೆಯವರ ಬಳಿ ಸಹಾಯ ಕೇಳಲು ಹಿಂಜರಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯದ ಮುಂದೆ ತನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಆಕೆ ಲೆಕ್ಕಿಸಲಿಲ್ಲ.
ಒಮ್ಮೆ ಸೌರವ್ ಶಾಲಾ ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಬಯಸಿದಾಗ ವೈಭವಿ ಬಳಿ ಅಷ್ಟು ಹಣವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮಗನ ಆಸೆಯನ್ನು ಮುರಿಯಲು ಆಕೆಗೆ ಮನಸ್ಸಿರಲಿಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿ ಹಗಲು ದುಡಿದು ಹಣ ಹೊಂದಿಸಿದಳು ಮತ್ತು ಸೌರವ್‌ನನ್ನು ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿದಳು. ವರುಣ್‌ಗೆ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವುದೆಂದರೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ. ವೈಭವಿ ಆಗಾಗ ಹಳೆಯ ಪುಸ್ತಕದ ಅಂಗಡಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಕಥೆ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ತರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆ ಪುಸ್ತಕಗಳು ವರುಣ್‌ಗೆ ಹೊಸ ಜಗತ್ತನ್ನು ತೆರೆದವು.
ವೈಭವಿ ಕೇವಲ ತಾಯಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವಳು ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಸ್ನೇಹಿತೆಯೂ ಆಗಿದ್ದಳು. ಅವರ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರ ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ರಾತ್ರಿ ಊಟದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕುಳಿತು ದಿನದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ವೈಭವಿ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್‌ಗೆ ಬದುಕಿನ ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಬೆಳಕಾಗಿತ್ತು.
ಹದಿಹರೆಯದ ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ
ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಹದಿಹರೆಯದ ಹೊಸ್ತಿಲಿಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರು. ಈ ವಯಸ್ಸು ಅನೇಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ತರುತ್ತದೆ. ಗೆಳೆಯರ ಗುಂಪು, ಹೊಸ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳು, ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆಗಳು - ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲವನ್ನುಂಟುಮಾಡಿದ್ದವು. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ವೈಭವಿ ಅವರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಅವರಿಗೆ ಭದ್ರ ಬುನಾದಿಯಾಯಿತು.
ಸೌರವ್ ಗೆಳೆಯರ ಸಹವಾಸದಿಂದಾಗಿ ಓದಿನ ಕಡೆಗೆ ಗಮನ ಕೊಡಲು ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಅಂಕಗಳು ಬಂದಾಗ ವೈಭವಿ ಅವನನ್ನು ಕೋಪದಿಂದ ಬೈಯಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ಅವನನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿದಳು. "ಓದು ಮುಖ್ಯ ಸೌರವ್. ಈಗ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿದರೆ ಮುಂದೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಭವಿಷ್ಯ ಇರುತ್ತದೆ" ಎಂದು ತಿಳಿಹೇಳಿದಳು. ಅವನಿಗೆ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಮೂಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಳು ಮತ್ತು ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಸಹಾಯವನ್ನು ನೀಡಿದಳು.
ವರುಣ್ ಅಂತರ್ಮುಖಿಯಾಗಿದ್ದ. ತನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಬೇರೆಯವರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವನು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ತೊಂದರೆಯಾದರೆ ಅವನು ಅದನ್ನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಲು ಮುಜುಗರಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ವೈಭವಿ ತನ್ನ ಮಗನ ಮೌನವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಳು. ಒಂದು ಸಂಜೆ ಅವನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದಳು. "ವರುಣ್, ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನಿದ್ರೂ ನನಗೆ ಹೇಳಬಹುದು. ನಾನು ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗಿರುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಅಭಯ ನೀಡಿದಳು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ವರುಣ್ ತನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ವೈಭವಿ ಅವನಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಸಲಹೆಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾ ಅವನ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದಳು.
ರಾತ್ರಿ ತಡವಾಗಿ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಗೆಳೆಯರು ಆಟವಾಡಿಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ವೈಭವಿ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಕಾದು ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಆಕೆಗೆ ಕಾಳಜಿ ಇತ್ತು. "ಇಷ್ಟು ತಡವಾಗಬಾರದು ಮಕ್ಕಳಾ. ನಾಳೆ ಶಾಲೆ ಇದೆ ನೆನಪಿರಲಿ" ಎಂದು ಮೃದುವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಕೆಯ ಕಳಕಳಿಯ ಮಾತುಗಳು ಅವರನ್ನು ತಪ್ಪು ದಾರಿ ಹಿಡಿಯದಂತೆ ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.
ವೈಭವಿ ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಲಾಲನೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದು ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಸರಿಯಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರೂಪಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಅವರ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಸಹನೆಯಿಂದ ತಿದ್ದುತ್ತಾ, ಅವರ ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣಗಳನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಾ, ವೈಭವಿ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಉತ್ತಮ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆ ಹದಿಹರೆಯದ ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಅವರಿಗೆ ಭದ್ರವಾದ ನೆರಳಿನಂತೆ ಆಸರೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಸೌರವ್ ಹದಿಹರೆಯದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದ. ಗೆಳೆಯರ ಪ್ರಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಪ್ಪು ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿದ್ದವು. ಒಂದು ಬಾರಿ ಅವನು ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಅಂಕ ಗಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಕೇಳಿದಾಗ, ಆಟವಾಡಿಕೊಂಡು ಸಮಯ ಕಳೆದಿದ್ದಾಗಿ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದ. ವೈಭವಿ ಅವನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿನ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದಳು. ಆದರೆ ಅವಳು ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅವನನ್ನು ಬಯ್ದು ಶಿಕ್ಷಿಸಲಿಲ್ಲ.
ರಾತ್ರಿ ಊಟದ ನಂತರ ಅವಳು ಸೌರವ್‌ನನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು ಮೃದುವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದಳು. "ಸೌರವ್, ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುವುದು ತಪ್ಪು. ನೀನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ ನನಗೆ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನೀನು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದಳು. ವೈಭವಿ ಅವರ ಆ ಮಾತುಗಳು ಸೌರವ್‌ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದವು. ಅವನು ತನ್ನ ತಪ್ಪನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ ಎಂದಿಗೂ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟ.
ವರುಣ್‌ಗೆ ಕಲೆ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನು ತನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕವಿತೆಗಳ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ತನ್ನ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಬೇರೆಯವರ ಮುಂದೆ ಓದಲು ಅವನಿಗೆ ಸಂಕೋಚವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ವೈಭವಿ ಒಂದು ದಿನ ವರುಣ್ ಬರೆದ ಕವಿತೆಯೊಂದನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ಆ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆಳವಾದ ಅರ್ಥ ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳು ಆಕೆಯನ್ನು ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಳಿಸಿದವು. ಅವಳು ವರುಣ್‌ನನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಾ, "ನಿನ್ನ ಕವಿತೆಗಳು ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ ವರುಣ್. ನೀನು ಇದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸು" ಎಂದು ಬೆಂಬಲ ನೀಡಿದಳು. ಅಮ್ಮನ ಆ ಒಂದು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದ ಮಾತು ವರುಣ್‌ಗೆ ಹೊಸ ಹುಮ್ಮಸ್ಸನ್ನು ನೀಡಿತು.
ಹದಿಹರೆಯದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಮನಸ್ಸು ಅಲೆದಾಡುವ ತಂಗಾಳಿಯಂತೆ. ಅವರನ್ನು ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವುದು ಪೋಷಕರ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ವೈಭವಿ ಆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಅವಳು ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾ, ಅವರ ಆಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾ, ಅವರಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಕೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆರಳು ಅವರ ಹದಿಹರೆಯದ ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿತು.
ಯೌವನದ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಅಮ್ಮನ ಬೆಂಬಲ
ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳು ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್‌ಗೆ ಹೊಸ ಜಗತ್ತನ್ನು ತೆರೆದವು. ಇಬ್ಬರೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಂಡರು. ಸೌರವ್ ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ತೋರಿಸಿದರೆ, ವರುಣ್‌ಗೆ ಕಲೆ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದ ಕಡೆಗೆ ಒಲವು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ವೈಭವಿ ತನ್ನ ಸೀಮಿತ ಆದಾಯದಲ್ಲಿಯೂ ಮಕ್ಕಳ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡಲು ಎಂದಿಗೂ ಹಿಂಜರಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಸೌರವ್ ಎಂಬಿಎ ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡಲು ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು. ವೈಭವಿ ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಖರ್ಚುಗಳಿಗೆ ಹಣ ಹೊಂದಿಸಲು ಹರಸಾಹಸಪಟ್ಟಳು. ತಾನು ಕಡಿಮೆ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿ ಉಳಿಸಿದ ಹಣವನ್ನು ಮಗನಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು. "ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದು ಸೌರವ್. ನಿನಗೆ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆಯಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಆಕೆ ಪ್ರತಿಸಲವೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸೌರವ್ ದೂರವಿದ್ದರೂ ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದ.
ವರುಣ್ ಸ್ಥಳೀಯ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಎ ಪದವಿ ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವುದು ಮತ್ತು ಚಿತ್ರಕಲೆ ಮಾಡುವುದು ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಹವ್ಯಾಸವಾಗಿತ್ತು. ವೈಭವಿ ಅವನ ಕಲಾಕೃತಿಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು ಮತ್ತು ಅವನನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಂದು ಬಾರಿ ವರುಣ್ ತನ್ನ ಕವಿತೆಗಳ ಸಂಕಲನವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲು ಬಯಸಿದಾಗ, ಹಣದ ತೊಂದರೆಯಾಯಿತು. ಆಗ ವೈಭವಿ ತನ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಸ್ವಲ್ಪ ಪ್ರಮಾಣದ ಚಿನ್ನಾಭರಣವನ್ನು ಮಾರಿ ಮಗನ ಕನಸಿಗೆ ಹಣ ಒದಗಿಸಿದಳು. "ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿಭೆ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಲಾಗದ್ದು ವರುಣ್. ನಿನ್ನ ಕನಸು ನನಸಾಗಬೇಕು" ಎಂದು ಆಕೆ ಹೇಳಿದಾಗ ವರುಣ್ ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಂದ ಅಮ್ಮನನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡ.
ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿದ ನಂತರ ಸೌರವ್ ಉದ್ಯೋಗ ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ಅನೇಕ ಸಂದರ್ಶನಗಳಲ್ಲಿ ನಿರಾಸೆ ಎದುರಾಯಿತು. ಅವನು ಸ್ವಲ್ಪ ಕುಗ್ಗಿದಾಗ ವೈಭವಿ ಅವನಿಗೆ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿದಳು. "ಸೋಲು ಗೆಲುವಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಸೌರವ್. ಪ್ರಯತ್ನ ಬಿಡಬೇಡ. ನಿನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಆಕೆ ನಂಬಿಕೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದಳು. ಅಮ್ಮನ ಆ ನಂಬಿಕೆಯ ಮಾತುಗಳು ಸೌರವ್‌ಗೆ ಹೊಸ ಹುಮ್ಮಸ್ಸನ್ನು ನೀಡಿದವು. ಕೊನೆಗೂ ಅವನಿಗೆ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಮೊದಲ ಸಂಬಳ ತಂದಾಗ ವೈಭವಿ ಅವರ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಆನಂದ ಸೌರವ್‌ನ ಎಲ್ಲಾ ಶ್ರಮವನ್ನೂ ಮರೆಸಿತು.
ವರುಣ್ ತನ್ನ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ನಂತರ ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ലഭಿಸಿತು. ಅವನ ಕಲಾಕೃತಿಗಳಿಗೂ ಮನ್ನಣೆ ದೊರೆಯಿತು. ತನ್ನ ಯಶಸ್ಸಿನ ಶ್ರೇಯಸ್ಸನ್ನು ಅವನು ತನ್ನ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ. "ಅಮ್ಮನ ಬೆಂಬಲವಿಲ್ಲದೆ ನಾನು ಏನೂ ಸಾಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ" ಎಂದು ಅವನು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ.
ವೈಭವಿ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಯೌವನದ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಬೆಳಕಾದಳು. ಅವರ ಆಸೆಗಳನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಲು ತನ್ನೆಲ್ಲ ಶಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಮೀರಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಳು. ಆಕೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಬೆಂಬಲವೇ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್‌ಗೆ ಯಶಸ್ಸಿನ ಹಾದಿಯನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿತು.
ಸೌರವ್ ತನ್ನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ವೈಭವಿ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಳು. ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಇದ್ದ ಆತಂಕ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ಆದರೆ ಆಕೆ ಎಂದಿಗೂ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ವರುಣ್‌ನ ಕಲಾ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ಮತ್ತು ಕವನ ವಾಚನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಅವಳು ತಪ್ಪದೆ ಹಾಜರಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮಗನ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಂಡು ಆನಂದಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಒಂದು ಬಾರಿ ಸೌರವ್ ತನ್ನ ಕಂಪನಿಯ ವತಿಯಿಂದ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಅವಕಾಶ ಪಡೆದ. ಇದು ಅವನ ವೃತ್ತಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ತಿರುವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಮಗನನ್ನು ದೂರ ಕಳುಹಿಸಲು ವೈಭವಿ ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯದ ಮುಂದೆ ತನ್ನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಇಷ್ಟಾನಿಷ್ಟಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟಳು. "ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೋಗಿ ಬಾ ಸೌರವ್. ಹುಷಾರಾಗಿರು" ಎಂದು ಹಾರೈಸಿದಳು. ಸೌರವ್ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಪ್ರತಿದಿನ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳು ಅವನಿಗೆ ಮನೆಯ ನೆನಪನ್ನು ತರುತ್ತಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಹುಮ್ಮಸ್ಸನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದವು.
ವರುಣ್ ತನ್ನ ಕಲಾಕೃತಿಗಳ ಮಾರಾಟದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಗಳಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದ. ಅವನು ಆ ಹಣದಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡ. ಅದು ವೈಭವಿ ಅವರಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಸಿಗುವ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಆಕೆಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸಂಪತ್ತು.
ವೈಭವಿ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನೇ ಮುಡಿಪಾಗಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಅವರ ಸಂತೋಷವೇ ತನ್ನ ಸಂತೋಷವೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಎಂದಿಗೂ ತನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಅವರ ಮುಂದೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಸದಾ ನಗುತ್ತಾ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಕೆಯ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್‌ಗೆ ಬದುಕಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆಯಲು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿತ್ತು. ಯೌವನದ ಕನಸುಗಳನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಲು ಅಮ್ಮನ ಬೆಂಬಲ ಅವರಿಗೆ ಭದ್ರವಾದ ನೆರಳಿನಂತೆ ಸದಾ ಇತ್ತು.
ಎಂದಿಗೂ ಮಾಸದ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆರಳು
ಕಾಲಚಕ್ರ ಉರುಳಿತು. ಸೌರವ್ ಇಂದು ಯಶಸ್ವಿ ಉದ್ಯಮಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ. ತನ್ನ ಪರಿಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಅಮ್ಮನ ಆಶೀರ್ವಾದದಿಂದ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೇರಿದ್ದಾನೆ. ವರುಣ್ ತನ್ನ ಕಾವ್ಯ ಮತ್ತು ಕಲೆಯ ಮೂಲಕ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ತನ್ನದೇ ಆದ ಛಾಪು ಮೂಡಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ಕಲಾಕೃತಿಗಳಿಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮತ್ತು ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮನ್ನಣೆ ದೊರೆತಿದೆ.
ಆದರೆ ಈ ಯಶಸ್ಸಿನ ನಡುವೆಯೂ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ತಮ್ಮ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆತಿರಲಿಲ್ಲ. ವೈಭವಿ ಈಗ ವಯಸ್ಸಾಗಿದ್ದರೂ, ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸೌರವ್ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಅಮ್ಮನನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ. ವರುಣ್ ಕೂಡ ಆಗಾಗ ಬಂದು ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಸಮಯ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ.
ಸೌರವ್ ತನ್ನ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಕೆಲಸದ ನಡುವೆಯೂ ಪ್ರತಿದಿನ ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಆಕೆಯ ಆರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮತ್ತು ಆಕೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ವರುಣ್ ತನ್ನ ಕವನಗಳಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕುರಿತು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮತ್ತು ಆ ಕವನಗಳನ್ನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಓದಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದ.
ವೈಭವಿ ತನ್ನ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ ಸಂತೃಪ್ತ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಕಂಡು ಅವಳು ಹೆಮ್ಮೆಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಅಮ್ಮನ ಕಾಳಜಿಯನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಕಡೆಗಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಬಾಲ್ಯದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ ನೀಡಿದ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವನ್ನು ಅವರು ಸದಾ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಒಂದು ಸಂಜೆ ಸೌರವ್ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಿದ: "ಅಮ್ಮ, ನೀನು ನಮಗೆ ಕೇವಲ ತಾಯಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ಗುರುವು ನೀನು. ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯೇ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ದಾರಿ." ವರುಣ್ ಕೂಡ ಅಣ್ಣನ ಮಾತಿಗೆ ದನಿಗೂಡಿಸಿದ. ವೈಭವಿ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೋಡಿದಳು. ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಮತ್ತು ವಾತ್ಸಲ್ಯ ತುಂಬಿತ್ತು.
ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದಿಗೂ ಮುಗಿಯದ ನದಿ ಇದ್ದಂತೆ. ಅದು ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಪ್ರತಿ ಹಂತದಲ್ಲೂ ನಮಗೆ ಆಸರೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆರಳು ಅವರನ್ನು ಸದಾ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ನೆರಳು ಕೇವಲ ನೆರಳಲ್ಲ, ಅದು ಅವರ ಬದುಕಿನ ದಾರಿ. ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಮಾಸದ ಪ್ರೀತಿ, ಎಂದಿಗೂ ಮುಗಿಯದ ಆಸರೆ. ವೈಭವಿ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಸೌರವ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಅವರ ಯಶಸ್ಸಿನ ಗುಟ್ಟು ಮತ್ತು ಅವರ ಬದುಕಿನ ಶಾಶ್ವತ ಬೆಳಕು.
